Kako se današnji život u svijetu ne može zamisliti bez pametnih telefona i interneta, tako je i dalje jedna od najbitnijih stvari u životu svakog od nas – televizor. Mislimo da je nemoguće pronaći porodicu bez TV prijemnika ili iskustva gledanja TV programa, ali se rijetko zapitamo kako je to bilo živjeti bez njega i kada se prvi TV uopšte pojavio u našim gradovima. Kako smo još uvijek u kalendarskoj 2019. godine, može se reći da Visoko ove godine obilježava jedan značaja jubilej. Naime, prije 60 godina, tačnije 1959. godine, Visoko je “dobilo” svoj prvi televizor. Prema riječima visočkog istaknutog sportiste i hroničara značajnih događaja iz istorije Visokog Zdenka Antovića, vlasnik prvog televizora u gradu bilo je Udruženje “Narodna tehnika”, koje je u sklopu svog rada imalo brojne sekcije kao što su radio-amateri, foto-klub, veslačka, padobranska, modelarska i druge, a sjedište udruženja je bilo u centru grada, nedaleko od sadašnje zgrade Gradske uprave. Zanimljivo je da su visočki radio-amateri na jednom takmičenju 1959. godine kao nagradu osvojili televizor i prema dostupnim informacijama, on je bio marke proizvođača Rudi Čajavec sa fabrikom u Banja Luci i današnja vrijednost u to doba rijetkog čuda od tehnike bila je čak oko 5000 eura.
“Inače, prvi TV prenos u Jugoslaviji je imala Srbija, od 23.6.1958. a program su preuzimale ostale Republike. Te 1959. godine Sarajevo je imalo repetitor na Bjelašnici, ali signal u centru Visokog je bio slab, tako da se program nije mogao ni gledati na Jaliji u centru grada. Zbog toga je naš televizor posudbom završio na selu Banjer, iznad Visokog, pošto je tamo bilo signala i to u kući familije Drače. I tako su stanovnici Banjera svaki dan dolazili u kuću sa televizorom i gledali šturi TV program! Sljedeće godine, signal TV repetitora se pojačao, vjerovatno zbog Olimpijade u Rimu, tako da se naš televizor vratio u centar grada. Tokom lijepih vremenskih prilika uvijek bi se postavio na prozor prostorija ‘Narodne tehnike’, tako da bi se naši sugrađani upoznali sa najnovijom tehnikom. Olimpijada iz Rima je privlačila nekoliko stotina gledalaca koji su iz svojih kuća donosili stolice”, istakao je Zdenko Antović.
Bitno je napomenuti da je, ionako rijedak u to vrijeme, saobraćaj glavnom ulicom bio obustavljen. Znatiželjni građani su ispunjavali gradsku ulicu i nerijetko bili toliko udaljeni od TV prijemnika da su mogli čuti samo ton.
“Nakon, ovoga, ali ne tako brzo, televizor je bio i u Kafani iznad današnjeg Gradskog kina, te u Domu Jugoslovenske narodne armije, u društvenoj ishrani Kožare… Ja se sjećam i onoga u prostorijama Studenata u Sokolskom domu – Partizanu. Gledao se boks meč Kasijus Klej – Soni Liston. Ali, to je bilo mnogo kasnije, 1965. godine”, dodao je Antović.
Neven Krajišnik / Visoko.co.ba
Ako želite preuzeti tekst ili dio teksta čiji je autor Visoko.co.ba, dužni ste navesti naš portal kao izvor autorskog teksta! Isto se odnosi i na fotografije i video materijale čiji je autor portal Visoko.co.ba ili materijale koji su dati portalu na korištenje.
Član 14. Kodeksa za štampu i online medije BiH: Značajna upotreba ili reprodukcija materijala zaštićenog autorskim pravima zahtijeva izričitu dozvolu nositelja prava, osim ako dozvola nije navedena u samom materijalu.